Archipel en Unica: Net dat stapje verder gaan

maandag, 8 oktober 2018

‘Dat gaat nooit lukken. Waar beginnen we aan!’ Bij de start van de samenwerking tussen Unica en de zorgroep Archipel zijn er genoeg beren op de weg. Maar de 350 transformatorkastjes, tot in perfectie gemaakt, bewijzen het tegendeel. Over hoe Riet Odekerken, Ralf van der Plas en Twan Peeters samen toekomst schrijven met een ongewone samenwerking.

“Overal in de zorg maken we de ommekeer van aanbod naar vraaggericht werken”, vertelt Riet Odekerken, manager dagbesteding van Zorggroep Archipel in Eindhoven. Een zorgorganisatie met 2.000 medewerkers, 1.100 cliënten en 1.400 vrijwilligers op 11 locaties. “Wij gaan nog een stap verder en bieden mensen een persoonlijk arrangement. Wie ben je, wat voor werk heb je gedaan en wat vind je leuk om te doen?”

“Cliënten deden veel hetzelfde werk”, vertelt Ralf van der Plas, programmamanager Werk & Talent van Archipel. “Stickeren, dozen vouwen, schoonmaken en schilderen. Het zijn uiteenlopende voorbeelden van dagbesteding. Maar heeft daarmee iedereen echt iets te kiezen? Met het werk van Unica dat we onze cliënten in de dagbesteding nu kunnen aanbieden, doen we een heel ander beroep op mensen. En dat zien we terug in hun reactie.”

Absolute kwaliteit
Met ‘het werk’ doelt Ralf van der Plas op de 350 transformatorkastjes die Unica levert voor 2 grote warehouses van Arvato-Bertelsman. In Kamen in Duitsland en in Strykow in Polen worden voor de 40.000 vierkante meter grote warehouses de transformatoren gebruikt voor de aansturing van de conveyor systemen. “Een klus die vraagt om absolute kwaliteit”, reageert Twan Peeters, project manager van Unica. “Ook ik was eerst sceptisch toen de vraag van Archipel kwam of wij deze order aan hen wilden uitbesteden als een vorm van arbeidsmatige dagbesteding. Maar dat duurde niet lang."

De locatie Landrijt waarmee Unica binnen Archipel contact heeft, biedt complexe zorg aan mensen met dementie met als specialisme zorg en welzijn voor jong dementerenden. Twan: “Als je kennismaakt met mensen van 32 jaar die aan dementie lijden en je ziet hoe belangrijk het is om nog mee te doen en je waardevol te voelen, dan hoef je niet lang na te denken. Maar daarmee had ik mijn collega’s nog niet overtuigd. ‘Ik wil niet dat dadelijk in het veld kabels losvallen’, was de reactie in het begin. Maar langzaam zag je dat beeld veranderen.”

Koudwatervrees
“Ook bij ons bestond koudwatervrees”, vertelt Riet Odekeren. “Ralf werd belaagd door collega’s die zeiden dat het nooit zou lukken.” “Er zijn altijd eerst beren op de weg”, vertelt Ralf. “Maar die beren zijn er niet als je de stappen klein genoeg maakt en visualiseert. De montage van de transformatorkastjes hebben we in 28 handelingen verdeeld. Elke keer hoeft iemand maar 2 handelingen te doen. Zeker voor jonge mensen met dementie is het belangrijk om in een vorm van arbeidsproces te blijven. Op het moment dat je werkt, blijven cognitieve functies langer in stand.”

“We zien cliënten blij worden van het werk”, zegt Twan. “Mensen worden uitgedaagd. ‘Zie je wel dat ik het nog kan’. Net dat stapje verder gaan geeft een gevoel van trots. Ik hoop dat dit project iedereen binnen Unica aan het denken zet. En dat klanten de telefoon pakken en Riet rechtstreeks bellen. “Er komen 2 verschillende werelden bij elkaar”, reageert Riet. “Zorg en techniek. Maar het gevoel van samen overheerst. We hebben elkaar echt veel te bieden.”